Zielonymi ścieżkami Parku Krajobrazowego Poj. Iławskiego

Dnia 14 czerwca 2018 roku liczna grupa  uczniów naszej szkoły udała się na wiosenny rajd krajoznawczo-edukacyjny do Parku Krajobrazowego Pojezierza Iławskiego. Park ten powstał w 1993 roku i jest jednym ze 131 w kraju.

Jego obszar jest chroniony przede wszystkim ze względu na cenne walory przyrodnicze.

Współdominują  w nim pagórkowate obszary morenowe, płaskie tereny sandrowe porośnięte lasami oraz liczne jeziora polodowcowe.

Jednym z nich jest Jeziorak – najdłuższe jezioro rynnowe w Polsce (27,5 km).

Rajd rozpoczęliśmy w miejscowości Jerzwałd, gdzie znajduje się siedziba  Zespołu Parków Krajobrazowych.

Po przywitaniu z Panią Alicją Rodziewicz – przewodniczką , która zajmuje się edukacją młodzieży, część  naszej grupy udała się do pobliskiego ogrodu dydaktycznego. Zobaczyliśmy w nim różne siedliska zajmowane przez  określone gatunki roślin, staw, skalniak oraz kącik zwany „ogrodem zmysłów”.

W tym samym czasie pozostali zwiedzali  przyrodniczą wystawę dydaktyczną  bogato wyposażoną  w eksponaty opatrzone tablicami informacyjnymi. 

Następnie udaliśmy się na leśną ścieżkę dydaktyczną.

Jej  trasa ma około 3 km długości.

W tempie spacerowym , słuchając  ptasiego śpiewu  obserwowaliśmy przyrodę.

Jednocześnie z zainteresowaniem  chłonęliśmy wiedzę na temat fauny i flory lasu, którą przekazywała nam w interesujący sposób  pani przewodnik.

W końcu dotarliśmy do najbardziej znanego licznej rzeszy turystów i jednocześnie najchętniej odwiedzanego miejsca na terenie Parku.

Jest nim  Rezerwat „Jasne”.

Jest on jednym z trzech rezerwatów na terenie Parku.

Ochroną  w nim objęto  jezioro Jasne .

To bezodpływowe jezioro o niespotykanie czystej i przeźroczystej wodzie (światło dociera  na głębokość 14 m).

Dzięki pani przewodnik mieliśmy  możliwość  zbadania odczynu wody w jeziorze.

Jest on kwaśny (pH = 4,3).  Ciekawostką jest to, że w Jasnym  występują kanibalistyczne  okonie karłowate.

Ze względu na  skład i charakter  wody życie biologiczne w tym jeziorze jest bardzo ubogie.

Na tafli jeziora obserwowaliśmy rybołowy , a w  strefie przybrzeżnej  gnieżdżące się w obszernych dziuplach wypróchniałych drzew  kaczki gągoły.

Pobyt w Parku kończyliśmy udając się  do miejscowości Siemiany  położonej nad Jeziorakiem.

Z  nowo wybudowanej wieży  widokowej podziwialiśmy  malowniczy widok na  jezioro i znajdujące się na nim liczne wyspy.

Kres naszej wędrówki  zakończyło wejście na kolejny punkt widokowy.

Był nim pomost nad jeziorem Płaskie . To kolejny dowód pozostałości po  lądolodzie Skandynawskim, który ukształtował  niezwykle urokliwy krajobraz  młodolodowcowy Parku.

Pełni wrażeń, lekko zmęczeni, ale  bogatsi w wiedzę o regionie wróciliśmy do domu.

Mariola Dorniak